Tour door Albanië
Bevrijdingsdag heb ik dit jaar in Albanië doorgebracht. Een land dat zelf pas sinds 1991 vrij is. Voor 1991 was Albanië sterk communistisch en was er een dictator aan de macht die de mensen onderdrukte. De gevolgen daarvan zijn nog sterkt te zien.
Ik ben met een georganiseerde tour van ‘Joy cruises’ naar Albanië gegaan. Om 9 uur 's ochtend vertrok de tour vanaf Kerkira (Corfu). Het was een halfuurtje varen met een draagvleugelboot, dus rond 10 uur kwam ik, samen met ongeveer 50 andere mensen, aan in de haven van Sarandë in Albanië.
Butrint
Na de boot zijn we meteen met een bus naar een restaurant gebracht waar we koffie konden drinken en eventueel wat konden eten. Na een half uurtje daar te hebben gezeten, moesten we weer verder. We gingen opnieuw de bus en reden in een half uurtje naar Butrint. Dit is een oude Griekse stad waar archeologische vondsten zijn die tentoongesteld staan in een soort park. Ik vond het erg gaaf om hier te zijn, want het was een hele groene omgeving met veel bomen en bloemen. In dit park kregen we een rondleiding van een uur.
Aan het einde van het park is er nog een museum waar ze ook opgravingen tentoon hebben gesteld, zoals beelden, potten, vazen etc. Hier hebben we natuurlijk ook even gekeken. Helaas mocht je in dat museum geen foto’s maken. Toen we alles wel een beetje gezien hadden, zijn we terug gereden naar het eerste restaurant om te lunchen. Daar stond een heerlijk buffet voor ons klaar met salade (tomaat, komkommer etc.) vlees, aardappels, rijst, brood, tzatziki en fruit.
Blue Eye
Na de heerlijke lunch zijn we weer de bus ingestapt op weg naar de Blue Eye (Syri i Kaltër). Hier is een zoetwaterbron ontstaan, dus het water is daar nog heel erg schoon en helder is. Na 40 minuten rijden waren we er en het was echt super mooi. Op sommige plekken was het water echt turquoise. De omgeving was ook erg mooi: er was heel veel groen en boven de bomen staken dan weer grote bergen uit. Na ongeveer driekwartier hier te hebben rond gelopen (dat was voor mij genoeg tijd) zijn we terug naar Sarendë gereden. Daar hadden we nog een uurtje de tijd om zelf de stad een beetje te verkennen.
Verschillen
Er is heel goed te merken dat de Albaniërs nog niet zo gewend zijn aan toerisme: toen ik op straat liep keken veel mensen me na en wanneer ik iemand passeerde op straat groette niemand me. Ze lachte niet eens naar me (ook niet als ik naar hen lachte). Ik voelde me niet helemaal op m’n gemak. Eigenlijk is dat ook wel logisch, want tot 25 jaar geleden zijn de Albaniërs afgesloten geweest van de buiten wereld. De dictator die toen aan de macht was vertelde de mensen dat de buiten wereld slecht was en dat iedereen hun wilden aanvallen. De verschillen in Albanië zijn erg groot. Het ene moment zie je een vervallen huis dat elk moment kan instorten en het andere moment zie je een super groot vijf sterren hotel.
Ik zou deze georganiseerde tour niet nog een keer doen, want ik houd er niet van om echt als een toerist in een grote bus in een land rond te rijden. Aangezien Albanië niet echt het land is waar ik zelf (alleen of met andere niet Albanezen) zou willen rondlopen, vond ik dit een leuk alternatief, want je ziet wel veel van het land.
